Sevgili Okuyucu ,
Ufacık bir not gibi doldurduğum sayfaları bu sefer bir aktarım göreceğim . Verdiğim kayıpları , yeni gelenleri biraz da uzak mesafeleri...
Öncelikle attığım bir çok adım geri tepiyor , karşılığı ilgisiz ve sahte dönütlerden oluşuyor ve ben bunu kırılmadan göremiyorum . Sürekli içtiğim kahveler uykusuzluğumun asıl sebebini gizlemeye veriyor kendini ve düşünmeden duramıyorum . Olunca yapamadığın neden olmayınca da olmuyor ? Ya da neden hep emek veren daha çok yara alıyor ?
Sevdiğimizi asla haykırmamalı mıyız yani ? Sevmiyor gibi mi yapmalıyız ?
Baktım olmuyor bende akışına bıraktım diyemedim hiç . Yaralarımı duvarlara teslim etmedim bu sefer ama olmadı , içime kapandım . Kimsenin işine gelmedi ,kendi kendime yetmeyi öğrendim , kimse benden önemli değil çünkü . Elbet kötü zamanlar olur ,hatalar akıllanmadıkça tekrarlanır . Ama siz yaptıklarınıza rağmen rol kesmeye devam ederseniz ben katran olurum . Ne diyor parça da ''SANA KİTAP ALICAM ÇÜNKÜ SEN KİTAPSIZSIN ''
Ve ben hayatımı başkaları için yaşamayacağımı yanımda olanlarla güzel , mutlu bir hayat yaşayacağımı biliyorum artık . Umarım siz de kendinize bunu aşılarsınız .
SİZDEN ÖNEMLİSİ YOK ÇÜNKÜ OLMAMALI DA.
''SEN SANA NEYİN İYİ GELDİĞİNİ BİLDİKTEN SONRA, HAYATINI OLUMSUZ ETKİLEYEN KİŞİ VE OLAYLAR SENDEN ZATEN UZAKLAŞACAKTIR .FREKANSINI DEĞİŞTİRİRSEN HAYATINDA DEĞİŞİR ''
